Rozdział 11

                                                              Oczami Alex

Po pożegnaniu się z przyjacielem, powoli ruszyłam do willi chłopaków. Choć Max niechętnie przystanął na moją decyzję powrotu samej do domu, po kilku minutach przekonywania go,że nie jestem już dzieckiem i dam sobie rade odpuścił. Ma się ten talent, ale ja jestem skromna naprawdę. Szłam właśnie ciemną uliczką. Poczułam minimalny strach, ale kto by nie miał w takim miejscu?Cały czas podążałam przed siebie, oglądając się niespokojnie.
- E lala- serce stanęło mi w gardle, przyspieszyłam tempa i zaczęłam kierować się w przeciwnym kierunku, zauważając grupkę chłopaków idących w moją stronę. Po chwili za sobą usłyszałam szybkie kroki i ktoś mocno złapał mnie za ramię i odwrócił w swoją stronę.- nikt ci nie mówił, że to niebezpieczne chodzić po takich miejscach  o późnej porze?-zakpił ze złośliwym uśmieszkiem na ustach, stojący naprzeciwko mnie wysoki chłopak. Choć mój strach wzrósł postanowiłam mu się postawić.
- Nie? I weź mnie kurwa puść- próbowałam się uwolnić z jego uścisku, który zaraz wzmocnił.
- Nie tak ostro ślicznotko- warknął, widocznie moje zachowanie wobec jego osoby zaczęło go powoli irytować.
- Bo co mi zrobisz?- zrobiłam krok do przodu, reszta jego kumpli przypatrywała nam się z uwagą.Bez słowa popchnął mnie na ścianę jakiegoś budynku, mocno do niej przygwożdżając swoim ciałem.- I co teraz też będziesz taka twarda?- warknął mi do ucha, lekko je przygryzając. Próbowałam go odepchnąć kiedy brutalnie wpił się w moje usta, przez cały czas się wyrywałam, chciałam krzyczeć ale on mi to uniemożliwił.
- Martin zostaw ją-chłopak odkleił się ode mnie, spojrzałam w stronę wybawiciela, był trochę niższy od tego debila, który teraz stał obok mnie i był nawet przystojny.
- Kevin daj już spokój, nie opuszczę okazji przelecenia takiej laski- jego głos drżał tak jakby się jego bał.
- Po prostu kurwa ją zostaw!- podniósł ton Kevin jak dobrze zapamiętałam.  
- Dobra już dobra- uniósł ręce w geście obrony...Martin?- chłopaki zwijamy się- zaczęli się oddalać.Mój wybawca stał jeszcze chwile, po czym bez słowa również się oddalił, nawet nie zdążyłam mu podziękować. Stałam przez chwile w bezruchu i zaraz rzuciłam się biegiem do domu. Po 10 min wyczerpana dotarłam na miejsce, z kieszonki spodni wyciągnęłam klucze, otwierając drzwi i wchodząc do środka, w salonie paliło się światło a na kanapie siedział Harry, zdjęłam buty i weszłam w głąb mieszkania. Styles kiedy mnie zobaczył od razu wstał i podszedł do mnie z groźnym wyrazem twarzy.
- Gdzie ty tyle byłaś?- warknął przez zaciśnięte zęby,
- wyluzuj Harry, nie jest tak póź...- spojrzałam na zegar. który wskazywał 23- no dobra jest późno.
- W tej chwili mów gdzie byłaś- troche się uspokoił,
- Byłam na spotkaniu z kolegą i trochę się zeszło, a teraz dobranoc ide spać- nie czekając na odpowiedź wbiegłam do pokoju po piżame potem pod prysznic a na końcu przebrana już, wróciłam do pokoju kładąc się do łożka.      
Heeeeeeeeej :* Oto rozdział 11, proszę komentujcie bo to naprawde motywuje w pisaniu. Następny  postaram się dodać jak najszybciej i tak z innej beczki, chciałabym Wam życzyć Wesołych Świąt :) Do następnego kociaki :***                                                 

Rozdział 10

                                                                    Oczami Alex
Siedziałam na kanapie i zajadałam się jabłkiem oglądając jakąś komedię romantyczną, której za nic nie rozumiałam.Nudziłam się jak cholera w pewnym momencie zadzwonił mój telefon, szybko po niego sięgnęłam i spojrzałam na wyświetlacz "Max", od razu na mojej twarzy zagościł szeroki uśmiech, odebrałam,
- No cześć jędzo moja- zaśmiał się
- heeeej ,ciesze się że dzwonisz,
- bo ty nie raczysz tego zrobić, słuchaj jestem w Londynie może chciałabyś się spotkać z przyjacielem,hmm?-zatkało mnie
- Jesteś tam?- do świata żywych sprowadził mnie głos Max'a
- Jak to jesteś w Londynie?
- no normalnie, przyleciałem samolotem do ciotki i żeby się spotkać z moją wariatką
- oczywiście, że chce się spotkać- cieszyłam się jak małe dziecko,
- to w tym parku na przeciwko Big Ben'a za 30 minut pasuje?
- okej to do zobaczenia, rozłączyłam się nie czekając na odpowiedź. Pobiegłam w podskokach na górę, usadowiłam się przy szafie szukając jakiegoś zestawu, w końcu wybrałam to:

z wybranymi ciuchami poszłam do łazienki, wzięłam szybki prysznic, ubrałam się, wysuszyłam włosy, rozczesałam i zostawiłam rozpuszczone.Wróciłam do pokoju i spojrzałam na zegarek, do spotkania jeszcze zostało 10 minut. Jak torpeda wyleciałam z pokoju, przy okazji na kogoś wpadając, w wyniku czego wylądowaliśmy na podłodze.
- Gdzie ty się tak śpieszysz?- zaśmiał się Harry
- yy sorry, lecę na spotkanie, pogadamy później-przerwałam mu kiedy chciał już coś powiedzieć. Wstałam z niego i pomogłam wstać, po czym wybiegłam z domu idąc w stronę umówionego miejsca. W końcu w oddali zobaczyłam dobrze znaną mi sylwetkę, stał i do mnie machał, z bananem na twarzy podbiegłam do niego i mocno przytuliłam, po chwili poczułam jego dłonie gładzące moje plecy.
- nie wyobrażasz sobie jak bardzo za tobą tęskniłem- szepnął,
- ja za tobą też- wciąż byłam wtulona w jego ciepły tors,
- chodź usiądziemy- mówiąc to pociągnął mnie za rękę w stronę ławki, kiedy usiadł posadził mnie na swoich kolanach- to co tam u ciebie?- zaczął bawić się końcówkami moich blond włosów,
- w porządku, a u was coś ciekawego się wydarzyło ostatnio?- bawiłam się palcami
- nieee, wszystko po staremu, ale powiedz co u ciebie bo widzę, że coś cie gryzie- uniósł mój podbródek do góry, opowiedziałam mu wszystko, no może bez paru szczegółów.

                                                             Oczami Natalie
Wracałam z Liam'em powoli do domu, byłam prze szczęśliwa, że się dostałam do tego studia.Spojrzałam na Payne'a, wyglądał na zamyślonego i ciągle się rozglądał na wszystkie strony.
-Liam co jest?- stanęłam na przeciwko niego kładąc dłonie na jego torsie,
- wszystko dobrze a czemu pytasz?-wyglądał na trochę zmieszanego,
- cały czas się rozglądasz i wgl, więc coś musi być na rzeczy,
- tylko ci się wydaje, złapał mnie za dłoń i resztę drogi do domu przebyliśmy w ciszy, kiedy weszliśmy po zdjęciu kurtek i butów weszliśmy do salonu gdzie na kanapie siedział Louis, usiadłam obok niego.
- i przyjęli cie?- zapytał patrząc się na mnie
- tak- uśmiechnęłam się szeroko
- yeah!- wykrzyknął, wziął mnie na ręce i zaczął kręcić,
- już wystarczy- na moje słowa mnie puścił,
-czyli dziś imprezka-poruszył brwiami brat,
- dziś już nie, jestem padnięta- nie czekając na odpowiedź, poszłam do łazienki wziąć szybki prysznic, potem owinięta w ręcznik weszłam do pokoju, przebrałam się w piżamę i położyłam się na łóżku.

 Heej skarby, na samym początku chciałam Was bardzo przeprosić za tak długą przerwę, ale nie miałam weny, która już powróciła.Jak się podoba 10 rozdział :)? Następny myślę, że dodam w weekend ;) Do następnego :*